Saklanmayı Bırakacağım

Kendimi neyin içine soktum böyle?

Ansızın olmak istediğim yerde yapmak istediğim işi yaparken buldum kendimi. Bunu nasıl karşıladı bünyem? Ulaşmak ve başarmak istediğim her şeye bu kadar yakınken neden korkuyorum ve neden bunu sabote etmeye çalışıyorum?

Zorlanıyorum. Zorlanmalıyım. Kolay olan hiçbir şeyin değeri yok gözümde. Onları harcamaya çok hazırım. Büyük amaçlar ve kazanımlar, büyük fedakarlıklar talep ediyor. Çok basit bir kimya yasası burada da etkili; hiçbir şey yoktan var olamaz, vardan yok olamaz.

Benim için üretmek nedir ve neden bu kadar zor?

Hayatım boyunca kendimi hep saklama eğiliminde oldum. Hep kolay olanı tercih ettim. Kendimi koruduğumu ve aslında zaten bunu istediğimi düşündüm. Diğer herkes ve her şey aptaldı. Kafamın içinde en haklı ve en doğru bendim ve bunun aksinin açığa çıkmasından ölesiye korkuyordum. Korkuyorum. Kendimi saklamak en iyisiydi.

Üretmek ise bunun tam tersi; dünyaya, gözler önüne kendimden bir parça koyuyorum, hani o çok hassas olan, sadece kendime saklamaya and içtiğim kısımdan. Üretimim beni ele veriyor hemen, halbuki hiçbir açık vermemem gerekirdi. Kendime duvarlar örmüştüm.

Uğruna savaştığım şey bu aslında; kendim olmak, kendimle barışmak. Kendimi görmek; gördüğüm şeyden tiksinmemek ya da tiksinmek bilmiyorum ama güzelce tanışmak istiyorum kendimle. Olduğum kişiyi tanımayı ve onu kabul etmeyi. Çarpık algılarımla değil, gerçeklerle ve asıl olanlarla yaşamak istiyorum.

Ba’ndo’ya gelmek için Ankara’dan İstanbul’a doğru bir yolculuğa başladım, aşağı yukarı beş saat süreceğini düşünüyordum fakat bilmeden kendimi çok daha büyük bir seyahatte buldum. Ba’ndo ile tanıştığımdan beri bitmeyecek bir yolculuktayım; kendimi keşif yolculugu… Her adımımı muazzam bir çabayla atıyorum. Bazen yanlış yollara sapıyorum, bazen yorulup duruyorum, bazen koşuyorum, bazen uçuyorum bir kervana katılıyorum. Hızlanıyorum, yavaşlıyorum ama bu yolda devam etmekten de alamıyorum kendimi. Yolun değeri çok büyük, amacım bir yere varmak değil, oysa bir zamanlar öyleydi. Amacım şu; hayatımı yaşamak, kendimi tanımak, hayatla aramdaki algılar perdesini kaldırmak ve tüm bunlarla birlikte, üretmek, üretmek, üretmek.